รันทดมาราธอน บูลลี่ ที่ยาวนาน
เป็นเรื่องเล่าจากแฟนเพจ ที่แอดไม่ได้แต่งเติม หรือปรับคำแต่อย่าง อาจสั้น ห้วน แต่เห็นถึงการกลั่นมาจากความรู้สึกรันทัด ของการถูกกลั่นแกล้งโดยตรง เคสเรื่องเล่านี้ ชี้ให้เห็นชัดว่า ผลของการกลั่นแกล้งเป็นอย่างไร และจุดหนึ่งที่แอดเห็น คือ เมื่อถูกแกล้งแล้วเก็บไว้คนเดียวอาจยิ่งทำให้สถานการณ์เลวร้าย แต่ความจริงแล้ว จะมีสักกี่คนที่เราปรึกษาได้เมื่อถูกกลั่นแกล้ง เรื่องเล่านี้ก็เช่นกัน ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจเขาเลย นี่จึงเป็นกรณีหนึ่งที่อยากให้ทุกคนตระหนักถึงผลการ บูลลี่ และหากท่านใดกำลังเผชิญอยู่ ไม่รู้จะเล่าใคร เล่าเราก็ได้นะ
เข้าเรื่อง บูลลี่ ที่ยาวนาน
จำได้ว่า ฉันเคยร่าเริง น่ารัก สนุก ตลก เหมือนเด็กเล็ก ๆ ทั่วไป…จนวันที่ พ่อบอกว่า เราจะให้ลูก ไปเรียน ป.1 ที่ ร.ร. ชายล้วน
วันแรกที่เจอคือ กระติกน้ำลายกระต่ายน่ารัก หายครับ ก่อนหน้านี้ ชอบมีคน มาขอน้ำเย็นในกระติกฉันกิน นานเข้าชักเบื่อ จึงไม่ยอมให้
ต่อมา กระติกก็หายไป แบบที่ไม่มีวันกลับมา ฉันอ่อนแอ ไม่ฟ้องครู พอแม่ถาม ก็โกหกว่า มันหล่นแตก…
ชอบมีเพื่อนที่ขี้เกียจ มาบังคับลอกการบ้าน พอไม่ให้ เขาเอาดินสอมาขีดสมุดฉันจนมีแต่รู และใช้การไม่ได้อีกต่อไป ทีนี้ฉันฟ้องครู เชอะ เรื่องไม่จบ ตกเย็นวันเดียวกัน เขาจงใจคว้ากระเป๋า นร. ฉันไป แล้ววิ่งส่งต่อให้คนอื่นในแก๊ง ฉันทั้งขอร้อง ร้องไห้ วิ่งไล่ก็ไม่ทัน สุดท้ายจำได้ว่า เกือบ 30 นาที ถึงได้คืน ในสภาพเยิน
เนื่องด้วยความที่ฉันออกสาว ครูประจำชั้นขู่ว่า ถ้าใครที่เป็น แล้วเลิกไม่ได้ จะทำเรื่องส่งผู้ใหญ่ให้ไล่ออก (ต่อมาถึงรู้ว่า แค่ขู่ปนเหยียด)
ป.5 พ่อแม่ เริ่มเห็นว่าเกรดตก หาว่าฉันขี้เกียจ อีกหน่อยต้องไปเลี้ยงควาย เด็กแบบฉันจึงเก็บกดมาก บอกใครไม่ได้เลย…
เวลามีกิจกรรมการแสดงละครลูกเสือ หรือมีพิธีรำฟ้อน จะต้องถูกฝืนใจให้ไปฝึกรำให้สวย อ่อนหวาน ( ร.ร.ชายล้วน) เพราะฉันออกสาว แต่ก็ไม่ได้ชอบฟ้อนรำ นร.ชายคนอื่น มีเวลาไปเตะบอล เล่นบาส สนุก เรียนเสร็จ ก็ผ่อนคลาย ส่วนฉันโดนฝืนใจให้ทำบ้า ๆ บอ ๆ แถมเรียนก็ไม่รู้เรื่อง…
วิชาพละ ของไม่ถนัด เวลาจับกลุ่มเล่นกีฬา จะไม่มีใครต้องการฉัน มันก็ make sense แต่ที่ร้ายคือ เด็กคนหนึ่ง แอบอยู่ด้านหลัง ไกล ๆ พอเผลอ เขาเขวี้ยงลูกบาส โดนศรีษะฉันเต็ม ๆ เจ็บใจ เจ็บตัว พร้อมเสียงหัวเราะลั่นของเพื่อน ๆ ในห้อง…
พ่อแม่เห็นฉันเริ่มเก็บตัว แม้แต่กับคนในบ้าน ในที่สุดเราทำข้อตกลง ขอย้าย ร.ร. (ตอนนั้น อยู่ ม.สาม) ที่ ร.ร.ใหม่ ชายล้วนอีกละ เข้าไปปีแรก เออ ไม่มีอะไรแฮะ แต่พอปีต่อมา ทั้ง นร. ชาย นร. เพศทางเลือก กลับรุมยำฉัน เวลาทำงานกลุ่ม เขี่ยให้ฉันทำหมด แล้วเอาคะแนนไป ถ้าฝ่าฝืนจะโดนมาตรการดักตบบ้าง ดักเอาลูกวอลเล่ย์ ซัดหน้าบ้าง
ตอนนั้น เริ่มแอบชอบเพื่อนคนหนึ่ง พอรู้ว่าฉันชอบเขา ผลคือ เขาโกรธ จนเอาไม้กวาดในห้องเรียนขว้างใส่หน้าฉัน บอกว่า ห้ามเข้าใกล้ บางทีมานั่งคิด เพราะฉันไม่เคยร้ายคืนใช่ไหม ทั้งชีวิตจึงเป็นแบบนี้ตลอด
พอจะขึ้น ม.หก แก้งกะเทย โทร. มา บอกว่า ถ้ามีงานกลุ่ม ให้มารวมกลุ่มกัน และขอยืมใช้วิดีโอของบ้านฉัน ถ้าต้องมีบันทึกเสียง ออกอักขระภาษาฝรั่งเศส ฉันแบบ เฮ่ย แกจะไม่ออกแรง ออกทุนเลยรึ เขาเลยขู่ว่า จะรายงานบ้านฉันว่า ฉันเป็นอะไร (เพศทางเลือก) เพราะที่บ้านไม่เคยทราบกรณีนี้ แถมเป็นครอบครัวชาวจีนที่เคร่งมาก ห้ามเป็นตุ๊ดเด็ดขาด…
ต่อมา อาการหนักขึ้น เริ่มหนีเรียน ( ไป ร.ร. แต่หลบในห้องน้ำเป็นครึ่งวัน) ไปห้องสมุดก็ไม่ได้ จะต้องถูกถามว่า ไม่มีคาบเรียนหรือ งงที่ว่า ทำไมฉันผ่านอะไรแบบนี้มาได้ …(ไม่มีใครรู้เรื่องการถูก บูลลี่ เพราะฉันไม่มีเพื่อนสนิท)
จากหนีเรียน ในที่สุดฉันขึ้นไปชั้น10 ของ ร.ร. เตรียมใจละว่า พอกันที ไอ้ชีวิตเฮงซวย กำลังจะโดดลงมา มี อาจารย์ท่านหนึ่งเห็นเข้า ก็มาปราม แต่ไม่ไม่ถามอะไรต่อ หรือติดตามผลว่า ฉันดีขึ้นจริงไหม (สมัยนั้นสังคมมีแต่ บ้าวิชาการ)
ก็ เลยย้าย ร.ร. อีกครั้ง มาเรียน ม.6 ที่ กศน. ช้ำใจที่ทั้งหมด พ่อแม่คิดแค่ลูกเรามันไม่เอาใคร และคงขี้เกียจเรียน…
จบมา ก็มาต่อมหาวิทยาลัยรามคำแหง จบสังคมวิทยา มานุษยวิทยา และลงเอยด้วยการผิดใจกับเพื่อนอีกครั้ง คราวนี้ เป็นรอบสอง ที่คิดจบชีวิต (เพื่อนไม่พูดด้วย) ฉันคว้าน้ำยาเดทตอล กรอกปากไปครึ่งขวด แต่รอด เพราะแม่พาไปล้างท้องทัน ระหว่างทางแม่ด่ารุนแรงมาก ฉันรู้เลยสิ่งที่ฉันขาด คือ ไม่เคยมีใครรู้ว่า ใจฉันเป็นยังไง ปวดร้าวแค่ไหน ทุกคนมองแค่สิ่งที่ฉันทำ…
ชีวิตมาดีขึ้น เพราะพอล้างท้อง หมอจิตวิทยา ก็รับมาเป็นเคส นอกจากให้ยากินแล้ว ยังให้คุยกับแพทย์ 15 นาที ต่อครั้ง เดือนละครั้ง หมอปลดล้อก ว่า… คุณเป็น major depressive disorder (หรือ depression) แบบเรื้อรัง คือยาวนานเกินสองปี จากวันนั้นถึงวันนี้ ยังคงต้องทานยา หรืออาจตลอดไป หมออธิบายว่า เคมีในสมองของฉันอาจรวนถาวร ต้องทานยาไปจนกว่าจะหมดลมหายใจ…
อ่านเรื่องอื่น ๆ
Victim is not a victim เมื่อด่ามา ด่ากลับ อาจยิ่งทำให้ตกเป็นเหยื่อ
ถูกบูลลี่ ไม่มีคนไว้ใจ ปรึกษาใครดี
