แผลของการ กลั่นแกล้ง เจ็บทั้งสองฝ่าย
เสียงหัวเราะอาจเป็นความสุขของใครบางคน แต่ไม่ใช่กับทุกคน โดยเฉพาะคนที่โดน กลั่นแกล้ง ให้กลายเป็นตัวตลกหรือเป็นเป้าของการหัวเราะชอบใจ
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ฉันอยู่ชั้นประถม 6 ฉันต้องย้ายโรงเรียนบ่อยๆ เพราะแม่ต้องทำงานขายของในตลาด ย้ายไปตามอำเภอต่างๆ ที่คิดว่าการซื้อขายในตลาดหมุนเวียนดี โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำจังหวัด พ่อกับแม่จึงหมายมั่นปั้นมือว่านอกจากฉันจะได้เรียนที่ดีๆ แล้ว ยังจะได้เรียนภาษาอังกฤษที่มีสอนเฉพาะในโรงเรียนประจำจังหวัดด้วย
แต่ทว่า ทุกอย่างในโรงเรียนที่พ่อแม่ไม่รู้ ฉันต้องรับมือกับมันทุกอย่าง เริ่มจากที่ไม่มีเพื่อน เพราะเป็นเด็กใหม่ หนำซ้ำยังโดนล้อ กลั่นแกล้ง ว่ามาจากบ้านนอก โดนแก็งเด็กผู้หญิงเบ้ปากใส่เวลาเดินผ่าน จนถึงกระทั่งล้อเลียนเรื่องหน้าตา เพราะตอนนั้นฉันฟันเหยินใหญ่ ทุกฉายาที่ได้รับยังคงชัดเจนในหัว ไม่ว่าจะเป็นบ้านนอก เหยิน จอบ เสียม และอื่นๆ จนบางทีฉันก็ถามตัวเองว่า พวกเขารู้จักชื่อจริงๆ ของฉันหรือเปล่า (นะ)
เรื่องเหล่านั้นยังไม่ฝังใจ เท่ากับเรื่องตลกร้ายๆ ที่เกิดขึ้นในวันหนึ่ง ช่วงอาหารกลางวัน ฉันต้องกินอาหารกลางวันที่โรงเรียนเหมือนนักเรียนคนอื่นๆ โรงอาหารจะมีถาดหลุมสำหรับใส่อาหารและของหวานให้กับนักเรียนทุกคน เมนูวันนี้มีต้มฟักใส่ไก่ ข้าว และขนมลอดช่อง ฉันเข้าแถวรับอาหารตามเพื่อนคนอื่นๆ ไป แต่พอได้อาหารเสร็จแล้ว ฉันต้องมานั่งกับโต๊ะเด็กผู้ชาย เพราะโต๊ะเด็กผู้หญิง นั่งกันเต็มหมดแล้ว ฉันก้มหน้าก้มตานั่งกินเงียบๆ ในใจก็กลัวๆ ว่าวันนี้จะโดนแกล้งอะไรอีก ฉันกินไปได้สองสามคำ เพื่อนผู้ชายนั่งข้างๆ ชื่อนายประพัทธ์ ก็ทำสิ่งที่ฉันกังวล ประพัทธ์ใส่บางอย่างลงในถาดของฉัน มันคือกระดูกไก่ที่ประพัทธ์แทะกินแล้ว หนำซ้ำประพัทธ์ยังเอาช้อนมาคนๆ ในต้มฟักของฉันด้วย เด็กผู้ชายคนอื่นๆพากันหัวเราะชอบใจ ไม่มีใครคิดช่วยฉันเลย จริง ๆ แล้วแม้แต่ตัวฉันก็ยังไม่คิดช่วยตัวเอง – โทษใครไม่ได้ ฉันได้แต่นั่งก้มหน้าร้องให้ในโรงอาหาร
ในภาวะที่เรายังเด็ก เราไม่รู้เลยว่าเราจะป้องกันตัวเองได้ยังไงจากการโดนแกล้ง แต่ในขณะเดียวกัน เด็กที่แกล้งก็อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เขาทำอยู่นั้นเลวร้ายและทำร้ายคนอื่นมากเพียงใด การแกล้งกันอาจสนุกชั่วครู่ชั่วคราวแต่อาจฝังใจไปจนโต ทั้งคนแกล้งและคนถูก กลั่นแกล้ง ที่ฉันบอกอย่างนี้ เพราะจู่ๆ วันหนึ่งตอนที่ฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามา บอกว่าชื่อประพัทธ์ เป็นเพื่อนของเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน บอกว่า ขอโทษที่เคยแกล้งฉันตอนเด็ก….ฉันบอกไม่เป็นไร ก่อนจะกดวาง พร้อมกับถอนหายใจยาวๆ และนึกไปถึงความทรงจำกับนายประพัทธ์ตอนเด็ก
.
…มีแต่ที่ร้าย ๆ ทั้งนั้น…
อ่านเรื่องอื่น ๆ
เมื่อถูกบูลลี่ในเส้นทางฝัน อ่านนิทาน สองพ่อลูกกับลา สิ
10 ข้อควรรู้ เมื่อถูก ไซเบอร์บูลลี่
กำแพง กับอิฐสองก้อนบนใจตน เมื่อจดจ่ออยู่แต่คำ บูลลี่ จนลืมมองกำลังใจในรอบตัว
